Mag een blanke man houden van een donkere vrouw?

Van mij mag het hoor, laten we daar maar mee beginnen. Liefde tussen mensen is altijd goed. Daar zal niemand iets anders van mogen vinden.
En daar ligt het probleem ook niet.

Het probleem begint pas als we dieper duiken in het karakter van de mens.
Zodra een mens zijn of haar wil gaat opleggen aan een ander dan zetten wij, welnadenkende vrijheid-blijheid-mensen, de hakken in het zand.
We hebben onszelf ontwikkeld tot maar-mensen.
Je mag best lhbt’er zijn, maar …. ik wil je niet hand in hand of zoenend over straat zien lopen.
Je mag best met een buitenlander trouwen, maar …. dan moet hij wel onze cultuur volgen.
Je mag best een geloof aanhangen, maar ….. daar moet je mij niet mee lastigvallen.
Dus zolang je maar alles doet wat ik wil, mag je alles.
Wow, wat zijn we toch ruimdenkend.

Dat werkt natuurlijk twee kanten op.
Een buitenlander die zich hier wil vestigen moet zich vanzelfsprekend aan onze leefregels en wetten houden. Dat vinden wij allemaal.
Als wij naar het buitenland gaan, moeten we ons daar ook gedragen en rekening houden met hun leefregels en wetten.
Of we dat nou leuk vinden of niet, die hoffelijkheid moet er gewoon zijn, je bent er tenslotte als gast.
Als het bijvoorbeeld in een land verboden is alcohol te drinken dan hou je je daar gewoon aan, en drink je maar een paar dagen thee. Daar ga je echt niet dood aan.
In ons land mag je vrijelijk alcohol nuttigen en niemand die daar iets van heeft te zeggen, tenzij je overlast bezorgd.
Als het in een land de gewoonte is om 5 keer per dag op een matje een of ander wezen te aanbidden, dan loop je een straatje om en geef je ze de ruimte.
Maar dan mag je ook verwachten dat een buitenlander die in ons land te gast is, zich aan onze leefregels houdt en zijn geloof binnenshuis belijd. Want dat doen wij tenslotte ook, in de kerk en binnenshuis.
Twee voorbeelden waar we ons allemaal wel in kunnen vinden.

Mag je met iemand van een ander ras trouwen of mag je lhbt’er zijn.
Vanzelfsprekend mag dat zolang je elkaar respecteert als partner in de essentie zoals het bedoeld is. Je houdt niet van iemand om hem of haar te veranderen. Je houdt van het wezenlijke in een persoon. Ik geloof niet dat je van iemand houdt omdat hij of zij zwart, blank, geel of rood, gelovig of lhbt’er is. Je kan van iemands uiterlijke kenmerken houden, maar het echte houden van gebeurt op gevoelsniveau. Het klikt of het klikt niet. Ergens diep in jou gaat er een lampje branden, wordt een melodietje afgespeeld, begint die glimlach te veranderen in een schaterlach. En dan maakt het niet uit of die partner iemand van de gelijke sekse is, of iemand met een ander kleurtje.

Maar als je de pech hebt van iemand te gaan houden die jou wil veranderen in een ander mens dan gaat het al snel fout, en goed fout ook.
Mensen die vinden dat jij je aan de wetten van zijn of haar geloof moet houden, zijn in wezen bullies. Want er wordt je iets opgelegd waar jij je niet in kan vinden.
Mensen die vinden dat jij als vrouw een minderwaardig mens bent, zijn in wezen bullies. Want waarom zou een vrouw (ja, de vrouw die jou op deze wereld heeft gezet) minder zijn dan een man.
Mensen die vinden dat jij als lhbt’er geen bestaansrecht hebt, zijn in wezen bullies. Want in hun ogen ben je blijkbaar geen mens.

Waar ontstaat het probleem van intolerantie.

Nou is het heel gemakkelijk om te zeggen bij de ouders en op school, en dat is ten dele waar, maar ook de sociale controle is tegenwoordig niet meer zoals het vroeger was.
Als je moeder vroeger geen tijd had om op je te letten, dan zat de buurvrouw je wel met argusogen in de gaten te houden. Kleine misstappen werden direct gecorrigeerd, de iets grotere werden aan pa en ma doorverteld. En werden direct bestraft.
Tegenwoordig moeten kindertjes met fluwelen handschoenen worden aangepakt want hun tere zieltjes zouden er wel eens een trauma van over kunnen houden.
Daar wil ik helemaal niet mee zeggen dat het vroeger allemaal beter was – elke tijd heeft zijn charme – maar het liep niet snel uit de klauwen. Buitenspelen was een groot goed, en als je dan op woensdagmiddag als straf verplicht binnen moest zitten, dan dacht je wel twee keer na voordat je weer iets stoms uithaalde.
Als tegenwoordig pa zegt dat je op de trap moet gaan zitten om over je zonde na te denken, dan pak je je telefoon en gaat lekker zitten twitteren met je vriendinnen en klagen dat je vader weer zóóóó ouderwets is. Om morgen weer dezelfde stommiteit uit te halen.
Veel leraren durven tegenwoordig niet meer op te treden tegen de wanorde in hun klassen. Niet omdat ze de kinderen niet aan kunnen, maar omdat ze een boze pa of ma vrezen die op hoge poten en met agressief gedrag verhaal komt halen. En als kinderen eenmaal dat gedrag van hun ouders hebben gezien, dan moet je niet vreemd staan te kijken als zij dat gedrag overnemen.
Datzelfde geldt natuurlijk ook voor de sociale controle. Nog weinigen durven iemand te corrigeren uit angst om op een pak slaag te worden getrakteerd.

Is het tij nog te keren?

Ja hoor, naar mijn mening wel.
Begin maar met goed en verplicht onderwijs voor alle vrouwen in de wereld.
Leer de vrouwen de waarde van kennis, respect en vrijheid.
Dan leren zij het hun kinderen en dan staat er een generatie op die misschien meer nadenkt en niet als dom vee achter de meute nalopen.
Goed voorbeeld, doet goed volgen.
Zolang je iemand in zijn of haar waarde laat, kan er heel veel.