Ongelijkheid gemeten

Ongelijkheid gemeten

Meten met 2 maten is een gezegde dat je tegenwoordig weer veel hoort.
Als jij als rechtgeaarde Hollander iets doet wat niet door de beugel kan, kan je daarvoor gestraft worden. En soms zijn de straffen niet mals.
Als jij als links georiënteerde Hollander iets doet wat niet mag, dan mag je een cursus woedemanagement gaan volgen.
Als de allochtoon iets heeft uitgehaald – wat vaak nog vele malen erger is – dan wordt het afgedaan met nietszeggende bewoordingen ’als in de war’ of ‘daar kan hij niets aan doen’ en zelfs de ‘suikerpatiënt’ wordt als argument gebruikt om maar aan straf te ontkomen.

Ongelijkheid valt tegenwoordig wel heel erg op.

Hoe wrang is het als jij jaren op de wachtlijst staat voor een kamer of een huis, en de allochtoon die hier net gearriveerd is, krijgt een eengezinswoning aangeboden, waar ze zelfs niet eens tevreden mee zijn.
Hoe wrang is het dat onze ouderen eenzaam voor zichzelf moeten zorgen, terwijl gelijktijdig de thuiszorg omvalt wegens bezuinigingen.
Hoe wrang is het dat steeds meer families afhankelijk zijn van de voedselbank, terwijl dagelijks bergen voedsel worden weggegooid.
Hoe wrang is het dat een gepensioneerde vrouw 4 maanden de gevangenis in moet voor het stelen van eten omdat ze vergaat van de honger.
Hoe wrang is het dat miljarden van ons belastinggeld naar het buitenland gaan en tegelijk onze ziekenhuizen omvallen omdat er geen geld voor is.

Waar komt die ongelijkheid vandaan.

Wie heeft bepaald dat de inwoners van ons land, de hardwerkenden die belasting betalen, geen recht van inspraak meer hebben.
Welke onnadenkende heeft het voor elkaar gekregen om verdragen te tekenen die de ondergang van onze leefstijl inluiden.
Jongeren die nog geen idee hebben van de werkelijkheid maken de leefbaarheid in ons land nog moeilijker met hun spijbelmarsen.
Bomen die ons van voldoende zuurstof voorzien, worden massaal gekapt voor biomassa.
Brandstof voor ons vervoer wordt onbetaalbaar, maar wie realiseert zich dat het nou juist vaak de autorijders zijn die werken en dus belasting betalen. Als het straks niet meer te betalen is, dan wordt er niet meer gewerkt, komt er geen belastinggeld binnen, en dan?

En als je dan de verantwoordelijke aanspreekt over al die ongelijkheid, dan word je afgescheept met nietszeggende voorgekauwde praatjes.

Klimaatgekte

Klimaatgekte

Zoveel mensen, zoveel meningen.
Er wordt ons heel veel aangepraat. Oplossingen door zelfbenoemde klimaatkenners kosten de gemeenschap zoveel geld dat het gewoon niet te betalen is.
Terwijl met een paar maatregelen al een stap in de goede richting kan worden gezet.

De jeugd die zo nodig wil klimaatspijbelen moet zichzelf maar eens langdurig in de spiegel kijken.
Want zij zijn mede de oorzaak van het overbodige afval.
De koopzieke mens wil een hele hoop, maar er niet veel voor betalen. En dus wordt goedkope troep uit China en dergelijke landen in dikke lagen plastic hier naartoe gevlogen. Als je echt klimaatbewust wilt zijn, denk dan eens goed na waar je je spullen koopt.
Maar niet alleen dat, veel van de jeugd denkt dat alles maar gratis is, dat het in de berm gooien van afval niet hun pakkie aan is. Dat het achterlaten van onnoemelijk veel troep op het festivalterrein vanzelf wordt opgeruimd. Ze zouden zich eens moeten realiseren hoeveel dat kost, en dat het toch echt uit de portemonnee van hun ouders betaald moet worden.
Je kan er natuurlijk ook voor kiezen om een telefoon te kopen die iets langer dan 2 jaar meegaat, en die gewoon gerepareerd kan worden als er iets stuk gaat, in plaats van een goedkope wegwerptelefoon.

Dus voordat de jeugd zich gek laat maken voor het behoud van het milieu moeten ze eerst maar eens leren hoeveel geld alles kost.

Terwijl de volwassenen hun kinderen beter horen op te voeden, zullen zij toch ook echt eens naar hun eigen houding moeten kijken.
Kinderen zijn prima in staat om zelf naar school te wandelen of te fietsen. Dat Hollandse regenbuitje kunnen ze echt wel tegen.
En op de fiets naar de sportschool levert fysiek gezien meer op dan er met de auto naar toe rijden.
Dat onsje worst bij de slager hoeft echt niet op een plastic schoteltje, met tussen elke 2 plakjes worst een plastic velletje, in een plastic zakje, en vervolgens in een plastic tas mee naar huis. En die groenten hoeven ook echt niet allemaal apart verpakt in een plastic zakje. Of het brood van de bakker, dat kan best in een papieren zak.

Plastic helemaal uitbannen? Nee natuurlijk niet, er zijn voldoende toepassingen die echt een verrijking kunnen zijn.

De overheid moet een betere manier verzinnen om al het overbodige afval op een goede en betaalbare manier te verwerken. Met het recyclen in ons land lopen we ver voorop maar het kan altijd beter. Nog steeds wordt afval bij elkaar gegooid en doet zo de inspanningen van het gescheiden afval verzamelen te niet.
Het ouderwetse ‘eens in de zoveel tijd’ ophalen van huisraad is in vele gemeenten wegens geldgebrek stopgezet. Terwijl het voor het milieu zo vele malen beter zou zijn als dat weer in ere werd hersteld. Beter 1 vrachtwagen in de week die zijn rondje rijdt, dan 100 auto’s per dag die naar de gemeentereiniging moeten rijden om daar 1 of 2 afgedankte artikelen af te geven.
Dus als het de overheid echt menens is om iets voor het klimaat te doen, zal het eerst goed moeten nadenken over dit soort kostenbesparingen. Kostenbesparingen die misschien op korte termijn goed zijn geweest voor de begroting van de gemeenten maar op de lange termijn ons veel meer gaan kosten.

Oh er zijn zoveel voorbeelden te verzinnen om dit klimaatakkoord naar de prullenbak te verwijzen en het gezonde verstand te laten prevaleren.
Kijk eens in de spiegel en zoek naar je eigen mogelijkheden.