Er zijn niet veel mensen meer die het zich kunnen herinneren, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog was Nederland ook verdeeld in 3 kampen.

Er was een deel dat zich niet zomaar bij de ‘veroveraar’ neerlegde en zij vochten terug.
Waren dat de stoere mannen en vrouwen die het beste voorhadden met ons moederland? Misschien. We blijven ze uiterst dankbaar dat ze het op z’n minst hebben geprobeerd.

En velen gingen dood

Er was een deel dat zich apathisch terugtrok en ‘op hoop van zege’ afwachtte.
Waren dat de angsthazen? Welnee, dat waren de gewone mannen en vrouwen die geen andere uitweg hadden dan te blijven. En de meesten gingen gewoon door met het dagelijkse leven. De bakker bakte zijn brood, de boer molk zijn koeien.

En velen gingen dood

Er was een deel dat vluchtte naar overzees land.
Waren al die Nederlandse vluchters die naar Canada vertrokken gelukszoekers? Welnee, dat waren gewoon hardwerkende Hollanders. Zij hadden het geluk dat ze genoeg geld hadden gespaard voor die lange en dure overtocht. Kwamen zij allemaal terug nadat de oorlog was afgelopen? Welnee, velen bleven en hebben een bestaan elders opgebouwd. Vonden de Canadezen dat erg? Welnee, die waren allang blij dat er zoveel hardwerkende mensen bijkwamen.

Waarom zij wij dan nu zo achterdochtig over de stroom van vluchtelingen die Europa binnenkomen?
Waar komt het idee vandaan dat alle Syriërs arme mensen zijn? Syrië was een redelijk welvarend land voordat de burgeroorlog uitbrak. Ze hadden huizen, werk en net zo makkelijk toegang tot internet als wij.
Zijn wij zo verwend dat we onze rijkdom (lees vrijheid) niet durven te delen?
Zijn wij ineens zo afgestompt dat wij niet meer open staan voor andersdenkenden?
Nederlanders staan erom bekend dat zij geen vooroordelen hebben en tolerant zijn. Is dat zomaar veranderd?
Natuurlijk zullen er rotte appels zitten onder de stroom van vluchtelingen.
Maar ach: hoeveel rotte appels kunnen we onder de Hollanders tellen?

Dus voordat je oordeelt over de vluchtelingen, vraag jezelf eens af of jij de moed zou hebben om te vechten tegen een extreem regime of tegen een extreme geloofsovertuiging.

En je gaat dood

Of zou je apathisch in een hoekje kruipen en hopen dat het snel over zal gaan.

En je gaat dood

Of misschien zou jij wel een van die mensen zijn die huis en haard (oh nee, dat heb je niet meer, dat is allang kapotgeschoten) verlaten en vluchten naar een betere plaats.

Het gaat er niet om of de vluchtelingen welkom zijn of niet. Want we voelen allemaal met ze mee. We moeten een oplossing zien te vinden om al die mensen onderdak te geven. Een boterham om te eten en de mogelijkheid die boterham zelf te verdienen.
Honderden steuntrekkende Hollanders vertikten het om in de kassenbouw te werken, misschien zijn er wel honderden vluchtelingen die hun hart en ziel zouden willen geven voor een baantje.
En hoe we dat moeten bekostigen? Gewoon de steun intrekken van die Hollanders die geen zin hadden om hun handen uit de mouwen te steken.

Is dit een zwart/wit verhaal? Natuurlijk, maar ik moet toch ergens beginnen.
Er zijn 393 gemeenten in Nederland, als we in elk dorp en in elke stad nu een klein beetje ruimte maken, dan komen we er wel.
En weet je, het is veel gemakkelijker om voor een paar gezinnen te zorgen, dan honderden mensen op een kluitje in de gaten te houden.

Maar wat … maar wat …
En dan komen de opmerkingen en de vragen. Maar wat … Maar wat …

Als de rust is weergekeerd zullen velen terug naar huis gaan, omdat hun familie dáár is, hun hart dáár is. En langzaam aan zullen de littekens helen, de bitterzoete herinneringen aan Holland vervagen.

Tenzij ze het gevoel hebben ook dáár niet meer thuis te zijn, dan blijven ze uit noodzaak hier. En dan zullen ze hier een nieuw leven opbouwen.

En alle vluchtelingen uit zogenoemde ‘veilige’ landen dan?

Kan jij van een afstandje zien hoe goed of slecht zij het hebben gehad in hun eigen land? Weet jij zeker dat ze niet vervolgd werden om hun geloof of om hun geaardheid? Ben je ervan overtuigd dat de medewerkers die dit moeten toetsen een kristallen bol hebben?

Ja, ja, alle economische vluchtelingen moeten zo snel mogelijk terug naar huis. Daar heb je deels gelijk in. Maar als die vluchteling hier nu eens een opleiding kan volgen, zodat hij ‘beter wetend’ terug kan keren naar zijn land om daar de boel op orde te brengen. Zijn we dan niet uiteindelijk beter af?

De tijdelijke maatregelen die we treffen voor al deze vluchtelingen moeten gericht zijn op educatie. Niet persé de Nederlandse taal of strikte inburgeringscursus in Nederland, maar gewoon algemene scholing. Scholing voor de vrouwen zodat zijn onafhankelijk kunnen zijn, hun land weer kunnen opbouwen, en het vertrouwen hebben dat zij net zoveel waard zijn als de mannen. Scholing voor de mannen zodat zij met hun eigen handen hun land weer kunnen opbouwen in de wetenschap dat de vrouwen achter hen staan als sterke vrouw en niet als slaaf. Stuur ze verplicht naar school. Houdt daar toezicht op.

Dan hebben we geen privébussen nodig om het tuig van A naar B te brengen.

Want wat we niet moeten doen is het zomaar klakkeloos accepteren dat zij ‘niet beter weten’. Als ze in hun eigen land zoveel rotzooi zouden trappen, dan hadden ze allang vastgezeten. Hier zouden we het ook niet mogen toleren. Elk land heeft zijn regels.

Een menswaardig bestaan is wel het minste wat we de vluchtelingen in de tussentijd kunnen geven.
Echter voor niets gaat de zon op. Ook zij moeten de wil tonen om te werken voor hun bestaan.
Geef ze die gelegenheid.

Frieze paarden, sierlijk en fier

Hollanders zijn rare mensen.
Als je ze iets op een vriendelijke manier vraagt, zeggen ze negen van de tien keer ja hoor, natuurlijk.
Maar als je drammerig iets eist, dan gaan de hakken in het zand. In dit geval de Friese klompen.
Ook als je een statement maakt die volgens de nuchtere Hollander nogal dwingend overkomt, zal je merken dat ze je met een opgetrokken wenkbrauw bekijken, vervolgens de schouders ophalen en denken: je bent gewoon gek.
Om vervolgens te doen wat moet worden gedaan.

Jenny Douwes krijgt van mij het gelijk aan haar kant.

Als ik het idee heb dat mijn kinderen gevaar lopen, zou ik alles uit de kast halen om ze te beschermen. Want als ouder is dat je eerste taak.
Wat er ook voor argumenten aangebracht worden, ja maar … ja maar … Ik zal elke wet overtreden om mijn kinderen voor gevaar te behoeden.
En er is geen rechter, geen officier van justitie, geen burgemeester, geen agent die mij zal tegenhouden.

Zou er een andere mogelijkheid zijn geweest?

Nee, want de anti-zwarte pieten beweging heeft ervoor gekozen om op gewelddadige wijze een kinderfeest te verstoren.
De woordvoerder lijkt een aimabele man die, zoals wel vaker met geradicaliseerde mensen, zijn zachte kant toont door graag te schermen met mooie woorden. Hij is een dichter.
Hij geeft telkens aan om in gesprek te willen gaan, maar hij kan geen redelijke partij vinden die bereid is zijn leugens aan te horen, laat staan te bevestigen.
Op mij komt hij over als een mislukt mens. De negatieve ervaringen uit zijn jeugd projecteert hij nu op zijn kinderen. Terwijl zijn kinderen hoogstwaarschijnlijk denken: pa, hou nou eens op met zeuren, want je maakt het alleen maar erger.

De dubieuze rol die de burgemeester van Dongeradeel in de hele pietenaffaire heeft gespeeld is op zijn minst onsmakelijk te noemen. Een groep die op de terroristenlijst van de AIVD staat uitnodigen op een kinderfeestje is toch wel een van de domste beslissingen die je als bestuurder kan nemen. Nu maken we allemaal wel eens een verkeerde keuze, maar in dit geval is het een keuze die verstrekkende gevolgen voor heel veel mensen heeft gehad. En in de politiek is dit laakbaar.

De strafmaat

Er is voor ongeveer 4000 uur aan straf gevraagd door de officier van justitie (ovj). Daar waar in vergelijkbare gevallen hooguit een boete wordt uitgeschreven, denkt de ovj slim te zijn door geen geldstraffen en boetes te eisen maar werkstraffen, en als die niet worden uitgevoerd, gevangenisstraf. De ovj is bij voorbaat al op de stoel van de rechter gaan zitten door een oordeel te vellen over de pietendiscussie, terwijl de aanklacht verkeersveiligheid en het hinderen van een demonstratie behelst.
Ik denk dat de ovj hiermee zijn hand heeft overspeeld.

Mocht de rechter van mening zijn dat de ovj gelijk heeft, en de Blokkeerfriezen veroordeelt tot de gevraagde eisen, dan zal heel Nederland op zijn kop staan. Burgerlijke ongehoorzaamheid zal dan niet langer een zeldzaam fenomeen zijn, maar orde van de dag. Want daar waar de allochtone inwoners van Nederland blijkbaar hun gang kunnen gaan zonder tot de orde te worden geroepen, mogen Hollanders nog niet een centimeter over de afgebakende lijnen heen stappen.
De rechter zou eerst beter een cursus spreekwoorden en gezegdes kunnen volgen. Misschien dat “gelijke monniken, gelijke kappen” dan weer in zijn waarde hersteld kan worden.
Het kijken naar de achtergrond van de allochtonen bij het nemen van een rechtsbeslissing, begint een groteske vorm aan te nemen. Hij is zo zielig , hij heeft een slechte jeugd gehad.

Het roze fietsje

Een jongeman komt voor de rechter
Hij moet zich verantwoorden voor zijn daad
In plaats van spijt te betuigen echter
Komt hij met een verhaal van zijn daad

Toen hij nog maar een kleine jongen was
Kreeg hij alles wat zijn hartje begeerde
Hij was altijd vrolijk en in zijn sas
Er was helemaal niets wat hem deerde

Hij hoefde niets te vragen aan zijn mam
Het stond zomaar voor hem klaar
Of het nu speelgoed was of een boterham
Niets was te dol of te raar

Maar jongeman, zei de rechter ongeduldig
Hoe kwam je dan toch op het slechte pad
Was je dan zo onzorgvuldig
Dat zelfs je mam geen invloed op je had

Nee meneer, mijn mam is de liefste van allemaal
Ze heeft altijd alles voor mij gedaan
Ze spreekt zelfs onze jongenstaal
Ze heeft immer voor me klaargestaan

En toch heb ik een slechte jeugd gehad
Daar heb ik een trauma van gekregen
Want hoe hard ik ook smeekte en bad
Ze heeft me nooit een roze fietsje gegeven

Het roze-fietsjes-syndroom bestaat al heel lang. De Hollander heeft eindeloos geduld, maar ook dat kan opraken. Het is vijf-voor-twaalf. Als rechters niet heel snel een aanvaardbare uitspraak doen over vergelijkbare zaken, zal de rechtsstaat verworden tot een groteske onderneming waar niemand meer naar zal luisteren.

Sommige media hebben eveneens een laakbare rol gespeeld is de verslaglegging van de hele affaire. Het toppunt van ranzigheid was het tafelgesprek van Twan Huijs. Jenny Douwes had aangeven dat ze wilde komen praten over de gang van zaken rond het proces van de afgelopen week, maar dat ze absoluut niet aan tafel wilde om een discussie aan te gaan met een extremistisch individu over zwarte piet. Dat werd haar beloofd. En dan zit je met verbazing te kijken hoe Twan een ongemakkelijke situatie creëert door op zijn woord terug te komen, en Jenny voor het blok zet. Een staaltje van stuitende riooljournalistiek. Oh nee, dit heeft natuurlijk weinig te maken met journalistiek. De roddelbladen vallen hierbij in het niet.

Ik stel voor om bij de komende intocht niet alleen het paard van Sinterklaas Amerigo aan te laten treden, maar ook een mooi rasecht fries paard. Haar naam is Jenny Douwes.